Het genootschap van de Verzopen Kat

Jaja, de Efteling heeft er weer een nieuw sprookje bij, De Verzopen Kat! Voor het precieze verhaal moet je bij Robbie wezen, die heeft het ons verteld. We zijn er in ieder geval achter waarom het zo groen is in Monteverde: het regent er veel!!! Nou moet ik er bij zeggen dat de regen die wij gehad hebben niet normaal is voor de tijd van het jaar, maar toch... Vanwege de regen was de eerste canopy tour uitgesteld tot 11 uur, en aangezien we er rond negenen waren, zijn we maar eerst de sky walk gaan doen, over een serie hangbruggen. Dat was op zich nog een redelijke tippel, met een paar klimmetjes er in. Volgens mij erg mooi, als het droog is. Maar dat was het dus niet, het kwam zelfs met bakken uit de hemel zetten. Op die wandeltocht kwam Robbie dus met het nieuwe Eftelingsprookje. Na anderhalf uur waren we weer bij het begin, en na wat gedronken te hebben, en wat 'droogs' aangetrokken te hebben, zijn we met zn vijven de canopy tour gaan doen, aan kabels tusses de bomen door suizen! Erg leuk om te doen, ik had het in Thailand twee jaar geleden ook gedaan, dus ik was benieuwd hoe het hier was.
Nou, vooral NAT! Er zaten een paar langere kabels tussen waar je het volgende platform niet kon zien, en je door de mist heen ging, aparte ervaring, maar erg gaaf! De laatste kabel is 1km(!) lang, en die moet je met z'n tweetjes doen. Ik zat voor, en moest aangeven wanneer Johan, die achter mij zat, moest remmen. Maar door de regen die in mijn gezicht striemde, kon ik ook niet zo heel veel zien, ik dacht dat ik op zeker mijn lenzen kwijt was! Maar gelukkig, op een gegeven moment zag ik toch mensen staan, en voelde ik ook het getik tegen de kabel, ten teken dat Johan moest gaan remmen. Die laatste ging echt hard, en sneller dan kortere kabels, omdat je met zn tweeen bent. Eenmaa terug was ik doorweekt, mn broek kapot (sorry mam, al je werk voor 2 weken vakantie!) en had ik het ijskoud. We hadden echter nog wat tijd over, omdat de eerstvolgende bus terug pas om 3 uur ging. Toch maar naar de kolibri tuin gegaan, waar het ondanks de regen een komen en gaan was van vogeltjes! Ze zoemden om je heen van de ene plek naar de andere. Bij de meeste 'voerbakjes' zat een stikje waar ze op konden zitten om te drinken, maar bij een paar niet. Patrick had gezegd dat ze wel eens op je vinger konden gaan zitten als je die erbij hield. Nadat ik al aardig wat foto's had genomen, heb ik dat maar eens uitgetest en verrek, het klopte! Ik heb er denk ik een stuk of 7-8 op mijn vingers gehad, en ze bleven best lang zitten! Maar op den duur had ik het echt te koud, dus toen ben ik binnen maar even wat gaan eten, en om 3 uur hebben we het busje terug genomen. Daar mn was opgehaald, onder de douche gestaan tot ik geen warm water meer kreeg, en onder de dekens gaan liggen, en nog had ik het koud! toen Johan om een uur of 7 kwam vragen of ik mee ging om te eten was ik nog niet warm, en omdat ik laat een vrij grote lunch op had, ben ik lekker onder de dekens gebleven tot ik het warm had. Toen mn rugzak weer ingepakt, wat kan 1 persoontje een zooi maken in 2 dagen zeg ;-)
De volgende ochtend zat het nog steeds potdicht van de regen en de mist, dus de mooie rit naar Quepos was niet echt veel van te zien. Toen we stopten voor een plas- en drinkpauze, merkten we al wel een heel verschil: het was een stuk warmer! Helaas begon het wel weer net te regenen. In Quepos aangekomen heeft Patrick verteld waar wat zat om te eten etc, hij is de kerstkadootjes thuis gaan brengen, en wij zijn bij de Subway wat gaan eten, en daarna wat door het stadje gelopen (het was droog) Toen we echter de supermarkt uitkwamen, bleek het wederom te plenzen, dus we zijn bij Esme en Johan op het balkon gaan zitten, dat ze deelden met Rob en Marleen, en Joke en Walter. Daar hadden wij weer ons apperitief, Bamboo! Om 7 uur zijn we gaan eten, bij een restaurant een stuk verderop, dat gemaakt is rondom een neergestort Amerikaans vliegtuig. Erg lekkere tonijn gegeten, maar het was wel wat veel, kreeg jammer genoeg niet alles op.

De volgende dag zijn we bet onze bus bij het park Manuel Antonio afgezet, en voor de verandering scheen de zon! En het was warm en vochtig! Pffft, ik was al zeiknat toen we bij het strand aankwamen, waar we besloten eerst te aan liggen, voor de wandelingen die je kan doen, waar je kans hebt op verschillende dieren, waaronder doodshoofdaapjes! Op het strand zelf kon je verrast worden door wasbeertjes, neusbeertjes en apen, nou, dat hebben we geweten! Robbie zeker, die had een broodje uit zijn tas gepakt toen de eerste wasbeer zich vertoonde, en die beestjes zijn hier dus zo brutaal als de pest! Hij kwam eerst bij Esme, mij en Bart aan de tas ruiken, maar wij jaagden hem weg. Robbie dacht dat zijn broodje veilig was, als hij hem vasthield.....MIS!!! Zijn Subwaybroodje werd met zak en al, zonder te betalen uit zijn handen gegrist!!! we hebben in een deuk gelegen, helaas was iedereen te laat met de camera, maar het gezicht van Robbie staat in mijn geheugen! De wasbeetjes zijn nog een flink aantal keren teruggekomen, waren met een stuk of 7, en het was erg vermakelijk om te zien hoe iedereen er op reageerde. IK heb uiteindelijk niet meer gewandeld, ik lag veels te lekker. Er ging ook nog een troep kapucijnaapjes heen en weer in de bomen achter ons, ook erg leuk om te zien.
Op een gegeven moment begon het wat te spetteren. Esme en ik waren nog de enigen van onze groep op het strand, en we zijn met zn tweetjes onder haar paraplu gekropen. Op een gegeven moment werd het wel droog, maar toen we onze spullen bij elkaar hadden geraapt en nog een kleine wandeling wilden gaan maken, werd de kraan pas in alle hevigheid opengedraaid. Niet normaal hoeveel water er viel. We waren gaan schuilen, maar het hield maar niet op, dus op een gegeven moment zijn we toch maar naar de uitgang gaan lopen, we zijn werkelijk helemaal verzopen. BIJ de uitgang eerst maar eens wat gedronken, en vervolgens de bus gepakt terug naar Quepos. Helaas kreeg ik in het hotel een migraine aanval, dus ben nog wel naar de bespreking van de dag erna gegaan, maar heb er niet veel van meegekregen, behalve dan dat we vanmorgen om 8 uur zouden kijken wat we gingen doen. Dominical en Quepos liggen namelijk maar 3 kwartier uit elkaar, en we konden hier pas om 2 uur de kamers op. De volgende ochtend hebben we gezamelijk besloten naar Hacienda Baru te gaan, waar je naar het strnd kon, of gaan wandelen. Het was namelijk weer droog en zonnig! Met Esme, Joke, Walter en Bart ben ik naar het strand gelopen. Niet zo mooi als die van gister, maar toch even lekker gezeten, wat gelezen en pootje gebaait. Om 1 uur gingen we verder naar Dominical, dat welgeteld 2 straten telt, zoals wel meer dorpjes waar we geweest zijn hier. Daar hebben we wat gegeten, en konden we even naar de supermarkt. Kamers hier hadden een koelkast, dus we konden drinken meenemen. Helaas geen Bamboo gevonden, wel cola en water meegenomen. Het laatste stukje begon het helaas ook weer te regenen. Huisjes hier zijn leuk, niet groot, maar dat hoeft ook niet, met een terras ervoor met een spoelbak, zithoekje en hangmat. Ik moet de mijne nog uitproberen, maar nadat we gezwommen hadden, tja, nat wordt je toch, heb ik gedouched, en kwam Esme de laptop brengen, zodat ik nu heerlijk op de bank dit verslag zit te schrijven. Het is inmiddels donker geworden; en er zitten wat vriendjes op de muur die de muggen vangen en af en toe een gezellig geluidje maken. Vanavond in het dorp wat eten, en even horen of ik morgen op walvissentocht kan!

Hasta luego!